Wat bevallen en groeien met elkaar gemeen hebben
Over Jamie
Mijn reis in het moederschap: Een reis die mijn leven werkelijk veranderd heeft.
Ik ben Jamie, eind-dertig, levenspartner van Pieter, ondernemend, mama van twee jonge kinderen. Ik bots(te) tegen mezelf, tegen het systeem,.. Ik neem eigenaarschap en kies om te groeien, te bloeien en te ontwikkelen, met vallen en opstaan, naar de vrouw die ik in de kern ben.
In 2015 maakte mijn zoon mij moeder. Ik dacht dat ik goed voorbereid was, met begeleiding van een kinesist/fysiotherapeut en het lezen van enkele boeken. Toen ik de magische grens van 42 weken naderde, besloot mijn Belgische gynaecoloog mij in te leiden. Ik stelde geen vragen en was stiekem opgelucht. Dat wachten duurde lang. De inleiding was intens, maar ik hield me vast aan mijn ademhalingsoefeningen en beviel zonder epidurale prik, trots op mezelf en genietend van het eerste uur met mijn zoon.
Achteraf drongen enkele harde waarheden tot me door: synthetische oxytocine, ongevraagde knip (episiotomie)… Informatie die ik voor mijn bevalling had moeten kennen maar niemand me over verteld had. Ik dook online in onderzoeken en volgde zwangerschapscoaches. Bij een volgende zwangerschap zou ik meer controle willen en meer aandacht besteden aan het welzijn van mijn ongeboren kindje.
Fast forward naar 2021. Ik was zwanger van mijn dochter en besloot dat deze bevalling anders zou zijn. Ik wenste een thuisbevalling en zeker geen inleiding. De pandemie maakte de controles in België anders en alle bijhorende regels (bevallen met mondmasker, wekelijks testen, geen brusjes in het ziekenhuis) maakten me nerveus. Last-minute besloot ik in Nederland te bevallen, waar ik meer vertrouwen had in de bevalcultuur. Ik wist hoe ik wou bevallen, wat ik niet wou, wat ik kon verwachten, m’n opties etc. Door de overstap bleek ook meer keuzevrijheid en ruimte tot gesprek te zijn. Ik beviel spontaan op 40+2d. Na het voorwerk thuis, braken mijn vliezen bij aankomst in het ziekenhuis. Een half uur later pakte ik mijn dochter zelf aan, steunend op handen en knieën. Zo’n krachtig gevoel zal ik nooit vergeten.
Ik wil toekomstige mama’s datzelfde gevoel laten ervaren. Bevallen hoeft niet te zijn zoals op tv: op bed, benen in de beugels, rood aangelopen en krijsend… integendeel, bevallen betekent overgeven en loslaten.
Ik wil vrouwen ondersteunen met eerlijke informatie, nuchtere oefeningen en een veilige omgeving. Samen werken we aan de mindset en het vertrouwen op je lichaam, zodat je vol vertrouwen de zwangerschap, de bevalling en daarna kunt doorstaan.
Ik voel ook dat ik wil meer doen. Daarom organiseer ik lezingen over thema’s die mezelf raken, die me nauw aan het hart liggen, die meer aandacht mogen verdienen. Net als in de natuur, is alles met elkaar verbonden.
Al deze ervaringen hebben mij sterker gemaakt.
De komst van mijn kindjes was de katalysator, het moment waarop ik wakker werd geschud. Ik kwam terecht in verschillende ‘rabbit-holes‘ in onze maatschappij, binnen de gezondheidszorg, het financiële systeem,.. waar ik me in verdiepte. Mijn wereld zakte onder mij weg. Ik voelde me net in The Truman Show. Daarna kwamen er zoveel mooie situaties en bijzondere mensen op mijn pad. Dit versterkte mijn geloof dat we meer zijn dan alleen ons fysieke lichaam. Ons lichaam is het voertuig voor een prachtige ziel.
Door verschillende inprentingen die we vaak onbewust ondergaan, zijn we vervreemd van onze ware kern, van wie we echt zijn. Maar wie de moed heeft om met zijn belemmeringen aan de slag te gaan, mag een prachtig pad bewandelen, eentje waarvan je niet wist dat het mogelijk was. Die weg zal hobbelig zijn, maar elke hobbel brengt ons dichter bij onze essentie.
Enfin, ik kan hier nog uren over praten, maar dat is voor een andere keer, op één van de lezingen of andere sessies…
Jamie